14 మే, 2015

మహిళా దినోత్సవం



(కవితల సుమహారం-53 )

అమ్మను అమ్మా అని పిలవలేక
పక్కింటి కెళ్లి మాదా కోళంతల్లీ అన్నట్లు
ఆడదాన్ని వయసుతోనిమిత్తంలేకుండా
నఖశిఖ పర్యంతం చూపులతో తడిమేస్తూ
అవకాసందొరికితే స్పర్శతో తడిమేస్తూ
ఆడదాన్ని నిత్యం ఆటబొమ్మగా చేస్తూ
అర్ధనగ్నచిత్రాలను ఆబగాచూస్తూ
బట్ట ఎందుకు కట్టుకున్నారో తెలీక
బట్టలు సిగ్గుపడేలా వలువల విలువలు తీస్తూ
సంవత్సరానికొక్కసారి మాత్రం స్త్రీ జనోద్దరణ
రాత్రైతే పక్కలోకి ఏ అభాగ్యురాలినోబలిచేస్తూ
వేదికపై మాత్రం పరమ సాదువుల్లా ఫోజులిస్తూ
రాజ్యంగ సూత్రాలు వల్లెవేస్తూ మహిళారక్షణ
ఆడది అడుగు బయట పెడితే అది పగలైనా రాత్రైనా
అమ్మైనా, అవ్వైనా ,ముక్కుపచ్చలారని పసికూనైనా
కబళించడమే ,కామించడమే,కాముకలోకం
ఆడది అర్ధరాత్రి ఒంటరిగా నడిస్తేనే గాంధీ కలలుకన్న స్వాతంత్రం
అరగుడ్డకట్టుకునినడిరోడ్డులో పట్టపగలే తిరిగుతారని కాదు
పాశ్చాత్య సంస్కృతీ ప్రభావం నైతికవిలువలను పాతర వేస్తుంటే
ఆడది అత్యున్నత శిఖరాలను ఎక్కుతుంటే ఒకపక్కనీరాజనాలు
అదే ఆడదాన్ని విలాసవస్తువుగా వాడుకునే నీచజనాలు
మహిళా దినోత్సవాలు జరుపుకుందాం ,ఏ సంవత్సరం
ఒక్కమానభంగం కేసు నమోదవ్వ దో అప్పుడు
ఒక్క వరకట్నపు చావుకూడా నమోదవ్వ దో అప్పుడు
ఆడదే ఆడదాన్ని శత్రువుగా ఎప్పుడు చూడదో అప్పుడు
ఆడపిల్ల పేరుతొ ఒక్క భ్రూణ హత్య గాని,కుప్పతొట్టి న వెయ్యడంగాని
ఎప్పుడుజరగదో అప్పుడూ ,ఆడదాని కన్నీరు ఎప్పుడు ఆగుతుందో అప్పుడూ

కామెంట్‌లు లేవు:

కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి