చెలి -వసంతం

(కవితల సుమహారం-57)

వసంత మొస్తూనే వుంది
ఎన్నో వసంతాలను మోసుకొని
కోయిలకూస్తూనే ఉంది
కొమ్మలమాటున దాగుంటూ
గున్నమావి పూస్తూనేవుంది
ఎన్నోకాయలుగా మారాలని ఆశతో
మల్లెలు విరబూస్తూనే ఉన్నాయి
విరహాలను రెచ్చగొడుతూ
నా చెలి నవ్వు వెల్లి విరుస్తోంది
హృదయంలో మరులు గొల్పుతూ
కానీ నాజీవితంలో
ఎన్నో వసంతాలు మోడువారాయి
ఎద కోయిల గొంతు నొక్కేస్తూ
నా ఆశల మామిళ్ళు నేలరాలాయి
పిందెలు గానే వడ దెబ్బలు తగిలి
మల్లెలు మూగగా రోదిస్తున్నాయి
వేసవివేడికి మలమలమాడుతూ
నా చెలి చిరునవ్వు మాత్రం వెల్లి విరుస్తోనే ఉంది
నా హృదయానికి స్వాంతన చేకూర్చుతూ