చీకటి

చీకటి (కవితల సుమహారం-10)

చుట్టూ చిక్కటి నిరాశ
అలుముకున్నకటిక చీకటిలా
మినుకు మినుకు మంటూ
ఎక్కడో దూరంగా చిన్నపాటి ఆశ
ఎంతగా అడుగులువేస్తున్నా
అందకుండా పరుగెడుతూ ఆశ
నా వెనుకే పెనవేసుకుని
నను అంటిపెట్టుకుని వస్తూ నిరాశ
అడుగులు వేగంపెరిగాయి
అయినా దూరం తరగటం లేదు
నాకు ,ఆశ కి నిరాశ కి మధ్య
ఆశ లెన్ని వున్నాఅయోమయంలో నేను
ఆశయాల తీరం చేరేదేన్నడో నని
వోర్పుగా వేచివున్నా
నిరాశకి విసుగొచ్చిందేమో
ఒక్కసారిగా చతికిలపడింది
నాలో రెట్టించిన ఉత్సాహం
ఊపిరి గట్టిగాపీల్చుకొని పరుగందుకున్నా
ఇంతలోనే వెలుగు రేఖ దగ్గరయ్యింది
ఆశ నావంక రెండుచేతులూ చాస్తూ
ఆర్తిగా నన్నల్లుకుంది
అమ్మలావోదార్చింది
నిన్నెప్పుడూ వదిలి వెళ్ళనంటూ
టి.వి.ఎస్.ఆర్.కే.ఆచార్యులు .13.12.14